61- M. Bedri Gültekin
Mehmet Bedri Gültekin
1953 yılında Tunceli’nin Merkeze bağlı Gömemiş Köyü’nde doğdu. İlk Okulu köyünde, Ortaokul ve Liseyi Tunceli’de okudu. 1969-70 ders yılında Tunceli Lisesi’nden mezun oldu ve aynı yıl Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nin fizik bölümüne girdi.
Mehmet Bedri Gültekin, 1968 gençlik eylemlerinin estirdiği “Tam Bağımsız ve Gerçekten Bağımsız Türkiye” rüzgarı içinde sosyalist fikirleri benimsedi. Gençlik mücadelesi içinde yer aldı.
Türkiye ihtilalci işçi Köylü Partisi davasından yargılandı. 15 yıl ağır hapis cezasına çarptırıldı. Temmuz 1974’te çıkarılan af kanunuyla serbest bırakıldı.
Çıktıktan hemen sonra, arkadaşlarıyla birlikte Aydınlık dergisinin yayınlanmasında görev aldı. 1978 yılında kurulan Türkiye işçi Köylü Partisi içinde yer aldı. 1980 yılında yapılan I. Genel Kongre’de, Başkanlık Kurulu Üyeliği’ne seçildi. 12 Eylül askeri darbesinden sonra, 4 Kasım 1980’de gözaltına alındı. 1984 yılı sonunda tahliye oldu.
1978 yılında girdiği Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne, hapislik döneminden sonra da devam ederek, 1986 yılında bitirdi.
Türkiye işçi Köylü Partisi davasında, 8 yıl ağır hapis cezasına mahkûm oldu ve ömür boyu siyaset yasağı cezasına çarptırıldı. Bu yasak, .1991 ‘de, TCK’nun 141. maddesinin kalkmasına dek sürdü.
SAÇAK dergisi yazı kurulu üyesi olarak çalıştı. 1987 yılında yayın hayatına başlayan 2000’e Doğru dergisinin hazırlanmasında ve yayınlanmasında görev aldı.
1988 yılında, askerlik dönüşü, 2000’e Doğru dergisinde çalıştı. 1989-1991 yıllarında, bu derginin Diyarbakır temsilcisi ve Genel Yayın Yönetmen Yardımcısı olarak görev yaptı. Temmuz 1991’de yapılan Sosyalist Parti Genel Kongresi’nde partinin Başkanlık Kurulu Üyeliği’ne seçildi ve Genel Başkan Yardımcısı oldu. 1991 Genel Seçimlerinde, Tunceli’den Sosyalist Parti’nin milletvekili adayı oldu.
1992 yılında, Sosyalist Parti kapatıldı. Gültekin ve arkadaşlan, işçi Partisi’ni kurdular. 1994 yılına kadar İşçi Partisi Genel Başkan Yardımcılığı, 1994 yılından sonra Genel Sekreterliği görevlerinde bulundu. Halen İşçi Partisi Genel Sekreteri’dir.
1977 yılından itibaren çok sayıda dergi ve gazetede makale ve incelemeleri yayınlandı. Sarı basın kartı sahibidir.
1992 – 1994 yıllan arasında aylık TEORİ dergisinin genel yayın yönetmenliğini yaptı.
Mehmet Bedri Gültekin, Gelenek ve Gelişme adlı kitabında, “Osmanlı “Osmanlı yönetimi Sunni İslamı benimsediği için, devlete muhalefet eden bütün kesleri kendilerini, İslamdaki muhalif akım olan Alevilik içinde tanımladılar.” Dedikten sonra şöyle devam eder: Osmanlı Aleviliği yüzyıllar süren bir ezilmişliğin sonunda demokratik ve eşitlik tutumlar geliştirdi. Zaten en başından yerleşik, şehirli ve feodaliteyi temsil eden ve bu durumlarına uygun Sünni ideolojiyi benimsemiş olan merkezi yönetime karşı, Alevicilik; eşitlikçi kabile yapısı henüz tam bozulmamış göçebe Türkmen ve Kürt aşiretleri ile yoksul Anadolu köylüsü gibi bir tabanın ideolojisi olarak ortaya çıkmıştı.
Bu kesimler Anadolu Aleviciliğine kendilerine özgü renkler kattılar. Merkezi otoritenin despotizmine karşı demokrasiyi ve hoşgörüyü; olumsuz koşullara dayanabilmek için kendi aralarında dayanışma ve birliği, bütün eğitim olanaklarından yoksun bulundukları için sözlü kültürü geliştirdiler. Böylece son yüzyıl içinde demokrasi ve sosyalizm için verilen mücadeleye zengin bir tarihi miras bıraktılar. Unutulmaması gereken kritik nokta şudur: Bütün bunlar, Anadolu Alevi’liciliği hep muhalefette olduğu için oldu. Sayısı yüzlere ulaşan Alevi isyanlarından biri başarıya ulaşsaydı ne olurdu? Bu sorunun cevabı bellidir. İran’da olan olurdu. Kesin olan bir şey daha var. Bu durumda, şimdi bildiğimiz Anadolu Aleviciliğinden eser kalmazdı, “(a.g.e, s. 132-133)
Evli ve bir çocuk babası olan Mehmet Bedri Gültekin’in bugüne kadar yayımlanan kitaplan şunlardır: Sovyet Sosyalist Emperyalizmi ve Kürt Milli Meselesi, (1980, Aydınlık Yayınlan); Türkçe’nin Dünü ve Yarını, (1983, Kaynak Yayınlan); Laikliğin Neresindeyiz^ (1987, Öğretmen Yayınlan, 2. paskı 1995 Kaynak Yayınlan); Kürt Sorunu , (1993, Kaynak Yayınlan); Gelenek ve Gelişme, (1998, Kaynak Yayınlan); Sultan Galiyev (1999, Kaynak Yayınlan).