HÜSEYİN AKAR

              Aşık Zamanî, 1948’de Tunceli’nin Ovacık ilçesi Kuşluca köyünde doğdu. Yoksul bir ailenin çocuğudur. Okulsuz bir köyde, okuma olanağını bulamadı. Kırsal bölge koşullarında, toplumsal sorunların kol gezdiği Tunceli’de karşılaştığı sömürü, haksızlık, zulüm, açlık olgularından etkilendi. Şiir ve söylemlerinde hep bunları dile getirdi, çözüm aradı. Kurtuluşu proleter olmada, sömürüye karşı savaşta buldu.
               On yaşında saz çalmaya özendi. Bir gece düşünde kendini çölde elinde sazla gezerken gördü. Sazı ne yana çevirse orası ışıyordu. He­men bir saz buldu, çalmaya ve söylemeye baş­ladı. Şiire, toplumsal içerik kazandırdı.
               Çevresinde gördüğü sorunları, dertleri, hal­kın çektiği sıkıntıları, özellikle yoksul köylülerin yaşantılarını dile getirdi. Halkın dertlerini yazmadığı, zulme karşı çıkmadığı için Âşık Veysel’i eleştirdi.

– 1 –
Ben ölmek istemem körü körüne
Ölümüm bir işe yaramalıdır
Hayat vermeliyim mutlak birine
Ölümüm bir işe yaramalıdır
          Bir bütünü eşit bölmek ne güzel
          İnsanlığı hizmet etmek ne güzel
          Ölümden korkmam ki çünkü maddeyim
          Bir gayri uğruna ölmek ne güzel
 Ben bir Zamani’yim bir kavgadayım
İnsanlığa canım feda edeyim
Bir gayri uğruna ölmek ne güzel
Ölümüm bir işe yaramalıdır
             -2-
           Aya bak insana oyuncak oldu
          Üstüne bayraklar dikmek lazımdır
          Yumuşak yüzüne ayaklar kondu
          Yeniden bir aya gitmek lazımdır
 Kalkınmak bilmeyiz demeyin niçin
 Kalkınmamız için işyeri açın
  Haklının hakkını ödemek için
  Haksızı  dışarı atmak lazımdır
           Nasıl çalışıyor elin kafası
           Bizde sürüp gider koltuk kavgası
           Yoksulların evi leylek yuvası
            Beyler buna çare bulmak lazımdır
Aşık Zamani’yim bana kızanlar
Alınteri sömürüp de ezenler
Sırtımızda Avrupa’lar gezenler
Sizi Türkiye’de tutmak lazımdır
 -3-
Çok dokundu mızrap ile tellere
Bozuk perdeleri görmedi Veysel
Ağıt yaktı bülbül ile güllere
Dikene elini sürmedi Veysel
                   Ağlayıp sızladı derdini döktü
                   Vurdular başına boynunu büktü
                    Çobandı ağanın koy’nunu güttü
                    Ver benim hakkımı demedi Veysel
Balta aspı için çattı hırsıza
Dur demedi sömürücü arsıza
Vatandaş muhtaçken ekmeğe tuza
Bunun hesabını sormadı Veysel
                 Der Zamani Veysel Büyük ozandı
                 Halkın değil kendi derdin yazandı
                 Sözü hançer iken kaçıp gizlendi
                 Zalımın başına vurmadı Veysel
(…) -4-
Kema gitti Iso geldi
Celo gitti Reso geldi
Gelen bağrımızı deldi
Delen bize neni çaldı
(…)
Böyle geçti yarım asır
Ayak yalın eller nasır
Kendisinde bir bir kusur
Gören bize neni çaldı
               Zamani tanır haksızı
               Uyuttular halkımızı
                Elimizden hakkımızı
                Alan bize nenni çaldı
Nenni meni sökmez artık
Bu da böyle gitmez artık
Sizden hesap soracağız
Hey beyler bizler uyandık   
         – 5-
 Cellat bizden baş istiyor
Verelim mi vuralım mı
Kafes bizden kuş istiyor
Verelim mi kıralım mı
          Zamani halktan biridir
          Halk kavgası neferidir
          Menzilimiz ileridir
          Gidelim mi duralım mı
   -6-
Yep-yeni bir dünya kurmak için
Tüm dünyada savaşanlara selam
Emperyalistleri yok etmek için
Tüm dünyada savaşanlara selam
(…)
           Zamani’yim yanar devrim ateşi
           Ancak devrim durduracak savaşı
            Doğsun diye proleterya güneşi
           Tüm dünyada savaşanlara selam